Kliknij tutaj --> 🎈 uskarżanie się na ból

Zabić ból. 2023 | Kategoria wiekowa: 16+ | 1 sezon | Dramaty. Przyczyny i skutki epidemii opioidowej w USA to temat tego dramatu, którego bohaterami są sprawcy, ofiary i prawniczka, która pragnie odkryć prawdę. W rolach głównych: Matthew Broderick,Uzo Aduba,Taylor Kitsch. Zwykle rozpoznanie opiera się na wykonaniu badania ultrasonograficznego, które pozwala na dokładnym zobrazowaniu tkanek miękkich w obrębie mięśni łydki. Niekiedy sytuacja wymaga także przeprowadzenia badania MRI, czyli rezonansu magnetycznego. Leczenie zapalenia ścięgna Achillesa może trwać nawet 6 miesięcy. Tłumaczenie hasła "uskarżać się" na ukraiński ремствувати jest tłumaczeniem "uskarżać się" na ukraiński. Przykładowe przetłumaczone zdanie: Znoście jedni drugich i ochoczo przebaczajcie sobie nawzajem, jeśli ktoś ma przyczynę do uskarżania się na innego. Ból mięśni jest niespecyficznym objawem i przyczyn bólu mięśni jest cała masa. Może on być konsekwencją nadmiernego przeciążenia organizmu na przykład wysiłkiem fizycznym, jak również wiązać się z wieloma różnymi patologiami toczącymi się w obrębie organizmu. Istnieje wiele podziałów bólu mięśni. Objawy somatyczne - Charakterystyka zaburzeń somatycznych. Najczęściej występujące dolegliwości fizyczne u pacjentów z zaburzeniami występującymi pod postacią somatyczną to. bóle somatyczne brzucha. nudności. zaparcia. bóle somatyczne głowy. bóle somatyczne kręgosłupa. zespół jelita drażliwego. bóle somatyczne stawów. Site De Rencontre Gratuit Dans Le Nord Pas De Calais. Cały człowiek mnie boli! Depresja jest szczególnym, długotrwałym stanem braku zdrowia, który powoduje przede wszystkim ból psychiczny. Osoby cierpiące na depresję podają cierpienie i ból jako najbardziej uciążliwe objawy, obok smutku i zniechęcenia. W skrajnych przypadkach ból ten jest tak silny i obezwładniający, że razem z poczuciem beznadziejności i braku szans na poprawę (oczywiście, w poczuciu chorego) potrafi przeważyć szalę decyzji o próbie odebrania sobie życia. Czasami dzieci trapione chorobą używają zwrotów budzących u dorosłych śmiech, np. „Mamo, cały człowiek mnie boli!”. W depresji ból ma właśnie taki charakter – trudny do umiejscowienia, po głębszym zastanowieniu może nawet nie mieć zupełnie swojego fizycznego umiejscowienia w organizmie (chociaż bywają postacie depresji z bólem dobrze zlokalizowanym, somatycznym, spowodowanym wyłącznie depresją). Ból ten jest, mimo to, całkowicie realny i uciążliwy. Ból psychiczny Ból psychiczny, poczucie cierpienia, w depresji nie musi mieć żadnego powodu. Jego nasilenie mogą wywoływać przykre zdarzenia, ale też zdarzenia zgoła błahe i w innych okolicznościach (w sytuacji zdrowia) ignorowane przez osobę dotkniętą depresją. Ból psychiczny łączy się z poczuciem smutku i beznadziejności, może narastać aż do poziomu rozpaczy i wraz z bólem fizycznym uczynić życie chorego pozbawionym radości, a w trudniejszych przypadkach - nieznośnym. Ból fizyczny Według badań prowadzonych w grupie chorych z depresją pełnoobjawową, aż 65% osób uskarżało się na ból. Wśród zgłaszanych lekarzowi objawów znajdowały się: ból głowy, ból pleców, ból szyi, ból kończyn / stawów, ból w klatce piersiowej, ból miednicy, ból brzucha, uogólnione dolegliwości bólowe. Ból fizyczny może być spowodowany wyłącznie depresją – są to tzw. somatyzacje choroby czy też jej objawy somatyczne, czyli cielesne. Bólem mogą objawiać się również niektóre nerwice, które można pomylić próbując samodzielnie diagnozować przyczynę złego samopoczucia. Ból fizyczny może też pochodzić z innych źródeł: urazów bądź nierozpoznanych przez lekarza chorób somatycznych. Depresja potrafi go zwielokrotnić, co oznacza, że osoba cierpiąca na depresję będzie odczuwać go dotkliwiej niż odczuwałaby ten sam ból w okresie przed chorobą i niż może odczuwać go po podjęciu terapii. Otoczenie osób zmagających się z rozmaitymi problemami psychicznymi (w tym z chorobami), często zapomina o fizycznych objawach tych cierpień. Warto powtarzać i akcentować, że częste uskarżanie się na dolegliwości bólowe, postrzegane i oceniane jako przewrażliwienie czy użalanie się nad sobą jest skutkiem choroby, nie własnej woli chorego. Jak radzić sobie z bólem? Przede wszystkim należy dążyć do ustalenia przyczyny bólu i postawienia właściwej diagnozy. Drugim krokiem jest podjęcie leczenia. Doraźnie można łagodzić ból, jednak lepiej jest robić to pod kontrolą lekarza. Należy pamiętać, że ból jako objaw – paradoksalnie – może ułatwić diagnozę, a środki zastosowane samodzielnie i bez wiedzy naszego lekarza mogą diagnozę utrudnić. Mogą też zakłócić leczenie, np. wchodząc w niepożądane interakcje ze stosowanymi lekami. Zobacz też:Wszystko o depresji maskowanejJakie są objawy depresji? Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem! Objawy nadużyć seksualnych: uciekanie od rzeczywistości mówienie lub pisanie w kontekście seksualnym rysunki o kontekście seksualnym agresywne zachowania seksualne wobec rówieśników pseudodojrzałe zachowania o charakterze seksualnym zachowania prowokujące seksualnie dorosłych lub rówieśników (dotykanie genitaliów, zachęcanie do masturbacji) symulowanie w zabawach stosunków seksualnych izolacja, nieposiadanie przez dziecko prawie żadnych przyjaciół przerwanie aktywności, które dotychczas sprawiało dziecku przyjemność ogólny brak zaufania uskarżanie się na bóle podbrzusza i genitaliów bez medycznego wyjasnienia zaburzenia snu trudności szkolne niska samoocena i stałe poczucie winy kradzieże, kłamstwa Czynniki ryzyka wystąpienia nadużyć seksualnych: choroby psychiczne rodziców nadużywanie środków odurzających konflikty małżeńskie brak satysfakcji w pożyciu seksualnym małżonków ojciec lub matka nie są biologicznymi rodzicami dziecka zaburzenia komunikacji interpersonalnej w rodzinie niedojrzałość emocjonalna rodziców adopcja dzieci niepełnosprawność dzieci choroba somatyczna zony brak zony lub jej dłuższa nieobecność nieodpowiedni charakter edukacji seksualnej dziecka złe kontakty między rodzicami a dzieckiem Zaniedbywanie – polega na niezaspakajaniu niezbędnych dla prawidłowego rozwoju egzystencjalnych potrzeb dziecka związanych z odżywianiem, ubiorem, schronieniem, higieną, opieką medyczną oraz kształceniem, jak też narażanie dziecka na jakiekolwiek niebezpieczeństwo wskutek pozostawienia bez opieki dłuższy czas lub dopuszczania do przebywania dziecka w sytuacjach niebezpiecznych. Zasady prowadzenia rozmowy z dzieckiem, wobec którego użyto przemocy: Wiek dziecka i jego dojrzałość rozwojowa. Rozmowę najlepiej rozpocząć od pytań tzw. ogólnych. Należy wzbudzić w dziecku zaufanie, wiara w to co mówi dziecko. Zachowanie spokoju (ze strony osoby przeprowadzającej rozmowę). Należy uwzględnić rytm w jakim dziecko się otwiera (tzn. nie należy naciskać, wymuszać). Ustalić wspólne nazewnictwo. Nie można obiecywać dziecku, że nikt więcej się nie dowie całej sytuacji. Należy upewnić dziecko, że dobrze robi ujawniając przemoc (pochwalić je, podkreślić, że to nie jego wina). Nie osądzamy tego co dziecko mówi. Nie należy udawać, że wszystko jest w porządku. Nie należy wypowiadać negatywnych sądów o agresorze. Nie wolno obiecywać dziecku czegoś, czego nie można mu zapewnić. Nie jest wskazane, aby w czasie rozmowy z dzieckiem byli obecni rodzice. Ile trwa obrzęk po szczepieniu? Kiedy udać się do lekarza, a kiedy wystarczy przygotować okład z sody? Sprawdź jak złagodzić ból po szczepieniu u niemowlaka. Najważniejsze w poniższym artykule: Odczyn poszczepienny to naturalna reakcja organizmu na podanie szczepionki. Skala odczynu poszczepiennego zależna jest od organizmu dziecka: u niektórych pojawia się tylko delikatna opuchlizna w miejscu wkłucia, u innych może pojawić się większy obrzęk, podwyższona temperatura, a nawet wystąpić NOP. Odczyn poszczepienny to reakcja układu odpornościowego na podanie szczepionki. Niepożądany odczyn poszczepienny to silna reakcja organizmu po podaniu szczepionki. Nie należy szczepić dzieci w czasie infekcji przebiegającej z wysoką gorączką. Aby zminimalizować ryzyko wystąpienia odczynu poszczepiennego można zaraz po szczepieniu podać dziecku lek przeciwbólowy (po konsultacji z lekarzem), a także zastosować okład z sody w miejscu wkłucia. Okład z sody oczyszczonej to skuteczna metoda na łagodzenie obrzęku po szczepieniu. Obrzęk po szczepieniu może trwać do 2 dni, jeżeli utrzymuje się dłużej, lub objawy nasilają się, niezbędna jest wizyta u lekarza Odczyn poszczepienny czy NOP ? Wielu rodziców drży przed każdorazowym podaniem dziecku kolejnej dawki szczepionki, ze strachu przed demonizowanym NOP-em, czyli niepożądanym odczynem poszczepiennym. Warto wiedzieć, że opuchlizna po szczepieniu to jedna z najczęściej występujących, ale też całkowicie niegroźnych niepożądanych reakcji organizmu po szczepionce. Miejscowy obrzęk może być bolesny – ból czasami pojawia się tylko podczas ruchu, a niekiedy jest stały. Najczęściej odczyn utrzymuje się kilka dni. Jeżeli zauważmy, że skóra niemowlęcia w miejscu wkłucia stała się ciepła, czerwona napuchnięta, możemy podejrzewać, że doszło do odczynu poszczepiennego i warto spróbować ulżyć maluszkowi, robiąc okłady z sody na opuchliznę lub podając paracetamol, jeżeli pojawiła się gorączka. Co jeszcze warto wiedzieć o odczynach poszczepiennych i jak sobie z nimi radzić? Aby nieco uspokoić zatroskanych rodziców, postaramy się wyjaśnić, czym różni się prawidłowy odczyn poszczepienny od niepożądanego odczynu poszczepiennego i kiedy należy odczyn zgłosić lekarzowi. Odczyn poszczepienny Podanie szczepionki zawsze ma na celu wywołanie reakcji układu odpornościowego, po to, aby zaczął on produkować komórki i przeciwciała odpornościowe. U niektórych działanie układu odpornościowego na skutek podania szczepionki można zaobserwować pod postacią tak zwanych odczynów poszczepiennych. Rodzaj i nasilenie odczynu zależne jest od podanej szczepionki. Zwykle odczyn jest łagodny i pojawia się w miejscu wkłucia. Zaobserwować można wówczas lekkie zaczerwienienie, ocieplenie oraz tkliwość lub bolesność tego miejsca. Dolegliwości te zazwyczaj mijają w ciągu kilku godzin, czasami utrzymują się dzień lub dwa. Jednym z silniejszych odczynów poszczepiennych z bardzo charakterystycznymi objawami jest odczyn po szczepionce przeciwko gruźlicy. Po kilku tygodniach od podania szczepionki w miejscu wkłucia pojawia się naciek, rumień oraz grudka z pęcherzykiem, wypełnionym ropną zawartością. Po zagojeniu, u większości osób pozostaje typowa blizna. NOP – niepożądany odczyn poszczepienny O niepożądanym odczynie poszczepiennym mówimy z kolei wtedy, kiedy u osoby zaszczepionej pojawiają się nasilone reakcje, takie jak opuchlizna i zaczerwienienie obejmujące całe ramie, wysoka gorączka, bardzo złe samopoczucie, które powinny ustąpić w ciągu około 2 dni po szczepieniu. Bardzo rzadko, ale zdarzają się przypadki poważniejszych odczynów poszczepiennych, które objawiają się: zaburzeniami przytomności, omdleniami, długotrwałym, nieutulonym płaczem dziecka, bardzo wysoką, dochodzącą do 40 stopni gorączką, wysypką i rumieniem skórnym. Tego typu silne i gwałtowne reakcje najczęściej pojawiają się od kilku do kilkunastu minut po szczepieniu, dlatego wskazane jest, aby pacjent po podaniu szczepionki jeszcze przez jakiś czas był pod obserwacją. Każdy niepożądany odczyn poszczepienny powinien być zgłoszony do lekarza kwalifikującego pacjenta do szczepienia, ten z kolei powinien zgłosić go do Powiatowej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej. Leki przeciwbólowe i okład z sody po szczepieniu Wystąpienie odczynu poszczepiennego w dużej mierze zależy od organizmu szczepionego dziecka. Ta sama szczepionka u jednego dziecka może spowodować silną opuchliznę i podwyższoną gorączkę, z kolei u drugiego pojawi się tylko delikatny obrzęk miejsca wkłucia, który szybko zniknie. Aby zminimalizować ryzyko pojawiania się odczynu poszczepiennego, jako rodzice możemy zadbać o kilka istotnych spraw. Przede wszystkim, musimy dopilnować, aby dziecko, które będzie szczepione było zdrowe. Nie należy wykonywać szczepienia, jeżeli: dziecko jest w trakcie choroby, przebiegającej z gorączką powyżej 38,5 st. C, dziecko niedawno przechodziło chorobę przebiegającą z gorączką powyżej 38,5 st. C – powinno minąć co najmniej 2 tygodnie między gorączką a szczepieniem, u dziecka została zdiagnozowana postępują choroba ośrodkowego układu nerwowego, u dziecka istnieje podejrzenie encefalopatii padaczkowej lub innych chorób o podłożu neurologicznym, u dziecka zdiagnozowano uszkodzenie ośrodkowego kładu nerwowego, którego powodem są zaburzenia metaboliczne. Ponadto, pomocne w minimalizowaniu ryzyka wystąpienia obrzęku po szczepieniu może być: podanie dziecku leku przeciwbólowego – w zależności od wieku, acetaminofenu lub ibuprofenu – najlepiej skonsultować to z lekarzem, zachęcanie dziecka do poruszania ręką, w którą maluch dostał szczepionkę, zrobienie okładu z sody po szczepieniu. Ile trwa obrzęk po szczepieniu i kiedy odczyn poszczepienny wymaga wizyty u lekarza? Nawet jeżeli zastosujemy zalecane okłady po szczepieniu oraz podamy dziecku lek przeciwbólowy, może zdarzyć się tak, że jego zachowanie i ogólny stan wciąż będzie budziło nasz niepokój. Uskarżanie się na ból, czy stan podgorączkowy nie jest wskazaniem do pilnej interwencji, należy jednak niezwłocznie zgłosić się z dzieckiem do lekarza, jeśli: u dziecka utrzymuje się gorączka powyżej 38,5 stopnia, dziecko ma drgawki, dziecko jest cały czas senne, płacz dziecka trwa dłużej niż trzy godziny bez przerwy, zachowanie dziecka jest inne niż zwykle, u dziecka pojawiły się objawy alergiczne, opuchlizna na twarzy wysypka czy kłopoty z oddychaniem, węzły chłonne dziecka wyraźnie się powiększyły, w miejscu podania szczepionki utworzył się ropień, dziecko ma zaburzenia świadomości, u dziecka zaobserwowano niedowłady. Rodzice często zastanawiają się jak załagodzić ból po szczepieniu u niemowlaka. Obrzęk po szczepieniu może powodować dyskomfort u malucha, napuchnięta rączka jest obolała, a dziecko płaczliwe. Oprócz podania leku przeciwbólowego warto wypróbować domowe sposoby takie jak okłady po szczepieniu z sody czy kwaśnej wody. Soda po szczepieniu to bardzo stary, ale też skuteczny sposób na obrzęk po szczepieniu. Okład z sody po szczepieniu proporcje Soda oczyszczona to niedrogi produkt, dostępny w niemal każdym sklepie spożywczym, który jest używany w domowej apteczce jako środek łagodzący opuchliznę. Jak przygotować okład z sody po szczepieniu? Należy jedną łyżeczkę sody wymieszać z połową szklanki przegotowanej i ostudzonej wody. W takiej miksturze moczymy jałowy gazik i przykładamy w miejscu wkłucia, następnie lekko bandażujemy rękę czy udo dziecka. Okład po szczepieniu powinien zostać na miejscu do całkowitego wyschnięcia, czyli około 30-60 minut. Można powtórzyć go 1 do 2 razy w ciągu dnia. Okłady po szczepieniu nie powinny być jednak robione częściej, ponieważ mogą przesuszyć delikatną skórę dziecka. Rodzice pytają o ból i okłady po szczepieniu Jak załagodzić ból po szczepieniu u niemowlaka? Ból po szczepieniu u niemowlaka najlepiej załagodzić podając dziecku lek przeciwbólowy. W zależności od wieku dziecka wskazany będzie lek z inną substancją aktywną, dlatego najlepiej skonsultować to z pediatrą. Pomocne mogą być również okłady z sody minimalizujące opuchliznę. Obrzęk po szczepieniu – kiedy do lekarza ? Jeżeli obrzęk po szczepieniu u dziecka utrzymuje się ponad 3 dni, rumień powiększa się, a opuchlizna przybiera na sile, skóra staje się twarda i ciepła, wówczas najlepiej zabrać dziecko do lekarza. Ile trwa obrzęk po szczepieniu ? Obrzęk po szczepieniu najczęściej trwa od kilku godzin do 2-3 dni. Jest to uzależnione od dziecka i tego, jak jego organizm reaguje na szczepionkę. Jeżeli po tym czasie obrzęk nie zmniejsza się lub wręcz przeciwnie przybiera na sile i pojawiają się inne niepokojące objawy, należy niezwłocznie zgłosić się do lekarza. Szczepienia, Pandemia Jak zarejestrować dziecko na szczepienie Covid? Oto najszybszy sposób! Od połowy grudnia 2021 można już rejestrować na szczepienie przeciwko Covid-19 dzieci w wieku od 5 do 11 lat. Dotychczas było to możliwe wyłącznie dla osób od 12. roku życia.... Czytaj dalej → Choroby niemowląt, Szczepienia Meningokoki – Czym są meningokoki i czy należy się ich bać? Jednym ze szczepień zalecanych, czyli nieobowiązkowych i płatnych, w polskim kalendarzu szczepień są meningokoki. Czym są? To niewielkie bakterie, które stosunkowo rzadko powodują choroby, jednak gdy trafią do organizmu z... Czytaj dalej → Newsy, Szczepienia, Pandemia Obowiązek szczepień a przymus szczepień: czym się różni? Czy nauczyciele finalnie będą musieli się szczepić? Ostatnia konferencja przedstawicieli Ministerstwa Zdrowia wywołała spore zaskoczenie. Mimo wcześniejszych deklaracji, rząd dosyć niespodziewanie postanowił zdecydowanie zaostrzyć obostrzenia i ogłosić nowe, a także wprowadzić nauczanie zdalne dla wszystkich szkół. Najwięcej... Czytaj dalej → Szczepienia Szczepionka 6w1 – co musisz o niej wiedzieć? Szczepienia dzieci to często kontrowersyjny temat dla rodziców. Kiedy po jednej stronie stoją zagorzali przeciwnicy szczepień, a po drugiej bezkompromisowi ich zwolennicy, rodzice stojąc po środku konfliktu, nie wiedzą co... Czytaj dalej → Zdrowie dziecka, Newsy, Szczepienia, Pandemia Już jest! Zgoda na szczepienia przeciw Covid dla dzieci w wieku 5-11 lat! Kiedy ruszą zapisy? Komisja Europejska wydała zgodę na szczepienia przeciw Covid dla dzieci w wieku od 5 do 11 lat. To dobra wiadomość dla wszystkich rodziców, którzy z niecierpliwością i stresem czekali na... Czytaj dalej → Zdrowie dziecka, Newsy, Szczepienia, Pandemia Szczepienie pięciolatków przeciwko koronawirusowi już wkrótce? Pięciolatki otrzymają dziecięcą wersję szczepionki Pfizer/BioNTech Prawdopodobnie już w przeciągu najbliższego tygodnia w USA może rozpocząć się akcja szczepień przeciw Covid-19 wśród dzieci. Amerykańskie Centrum Kontroli i Zapobiegania Chorób pozytywnie zaopiniowała zalecenie szczepienia najmłodszych w wieku... Czytaj dalej → Zdrowie dziecka, Szczepienia Kalendarz szczepień 2021 Zastanawiasz się jakie szczepienia dla dzieci są obowiązkowe? Kalendarz szczepień na 2021 rok zawiera informacje zarówno o obowiązkowych, jak i zalecanych, dodatkowo płatnych, szczepionkach, które mają za zadanie chronić organizm... Czytaj dalej → Szczepienia Niemowlę po szczepieniu Wymioty, brak apetytu, rozdrażnienie. To tylko niektóre objawy, które mogą wystąpić u dziecka po szczepieniu. Sprawdź jak powinna wyglądać kwarantanna brzdąca i jak zapobiegać innym objawom. Dowiedz się jak odróżnić... Czytaj dalej → Szczepienia Kalendarz szczepień 2019: zmiany! Co zmienia się w harmonogramie szczepień dzieci na 2019 rok? Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego opublikował kalendarz szczepień 2019. Zmiany dotyczą szczepienia przeciwko gruźlicy, odrze, śwince i różyczce oraz na pneumokoki. Jak wygląda kalendarz szczepień noworodków i dzieci na 2019?... Czytaj dalej → Niemowlę, Szczepienia Niemowlę po szczepieniu – co powinno zaniepokoić? Niemowlę po szczepieniu jest nieco osłabione, ponieważ jego organizm rozpoczął walkę drobnoustrojami, które zostały wprowadzone w szczepionce. Większość objawów nie powinna wywoływać Waszego niepokoju, jednak są też takie, przy których... Czytaj dalej → Szczepienia Szczepionka MMR: odra, świnka, różyczka w jednym szczepieniu Szczepionka MMR to szczepienie wykonywane u dzieci w wieku 13-14 miesięcy oraz w wieku 10 lat. Szczepionka MMR jest obowiązkowa w Polsce. I choć odra, świnka, różyczka może pojawić się... Czytaj dalej → Szczepienia Pneumokoki: Szczepić czy nie szczepić? Czy szczepić dziecko przeciw pneumokokom? Pneumokoki? Co to dokładnie jest? Jakie objawy i powikłania wywołują? Jak można się nimi zarazić? I czy da się przed tym ochronić? Pneumokoki to chorobotwórcze... Czytaj dalej → Newsy, Szczepienia Bezpłatna szczepionka na pneumokoki dla dzieci urodzonych w latach 2013-16! Sprawdź szczegóły Od 20 marca do 30 czerwca 2018 będzie można bezpłatnie zaszczepić dziecko na pneumokoki. Kogo obejmie szczepionka? Czy warto szczepić się na pneumokoki? Pneumokoki są najczęstszymi winowajcami zakażeń bakteryjnych u... Czytaj dalej → Szczepienia Szczepić czy nie szczepić dziecko? Czy szczepienia są bezpieczne? Czy nie zaszkodzą mojemu dziecku? Czy w ogóle są skuteczne? Rodzice coraz częściej zadają takie pytania – i dobrze, bo lepiej wiedzieć, co podaje się swojemu... Czytaj dalej → Newsy, Szczepienia, Pandemia Szczepienia dzieci 5-11 lat przeciw Covid! MZ podało termin! Kiedy rozpocznie się akcja szczepień? Pod koniec listopada Europejska Agencja Leków, a następnie Komisja Europejska wydały zgodę na szczepienia dzieci w wieku 5-11 lat przeciwko Covid-19. Najmłodsi mają być według zaleceń szczepione specjalną dziecięcą dawką... Czytaj dalej → Zdrowie dziecka, Zdrowie rodziców Choroby z wysypką. Czym się charakteryzują wysypki wirusowe, bakteryjne i pasożytnicze? Choroby z wysypką objawiają się licznymi wykwitami na skórze. Te mogą przyjmować postać plam, krostek, pęcherzyków lub grudek. Choć w pierwszej chwili takie zmiany mogą kojarzyć się z reakcją alergiczną... Czytaj dalej → Noworodek, Pielęgnacja niemowląt Jak zrobić krochmal do kąpieli dziecka? To proste! Krochmal do kąpieli jest jednym z najbardziej znanych babcinych sposobów na wszelkie zmiany skórne u niemowlęcia i małego dziecka. Sprawdza się przy podrażnieniach, wysypce, odparzeniach. Roztwór łagodzi podrażnienia delikatnej skóry... Czytaj dalej → Atrakcje weselne Stół wiejski na weselu Przygotowujesz tradycyjne, wiejskie wesele? Pamiętaj o wiejskim stole, który ostatnio coraz częściej pojawia się nie tylko na wiejskich weselach. Stół wiejski to nie tylko smaczne jedzenie, ale również dodatkowy wystrój... Czytaj dalej → Przegląd błędów medycznych Poprzednie wpisy traktowały o błędach medycznych z perspektywy teoretycznej, choć nawiązywały do praktyk sądowych. Niniejszy wpis stanowi przegląd kilku interesujących przypadków, które oddają praktykę sądów polskich oraz ukazują na czym faktycznie polega błąd medyczny i jakie grożą za to wyroki sądów w sprawach cywilnych, w których sądy uznały, że lekarz popełnił błąd kolejnych wpisach pojawią się kolejne przeglądy, w tym wyroków, w których sądy uznały, że do popełnienia błędu medycznego nie doszło oraz przeglądy wyroków Wyrok Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 30 czerwca 2021 roku – I C 442/19I. Błąd decyzyjny i diagnostycznyII. Objawy pacjentaPacjent zgłosił się do Szpitalnego Oddziału Ratunkowego z uwagi na intensywny ból pleców. Lekarz neurolog stwierdziła „bóle w okolicy lędźwiowo-krzyżowej bez promieniowania do kk – dolegliwości od 3 tygodni, przedmiotowo – spłycenie fizjologicznej lordozy lędźwiowej, niewielkie ograniczenie ruchów w kręgosłupie lędźwiowo-krzyżowym, objaw L.’a obustronnie ujemny i nadmierną potliwość”.III. Działanie lekarzaPacjentowi został podany lek przeciwbólowy i otrzymał skierowanie do szpitala z zaleceniem podjęcia dalszej diagnostyki, w tym RTG nie został przyjęty do oddziału powrocie do domu pacjent nad ranem następnego dnia stracił przytomność. Doszło do zatrzymania krążenia. Wezwany zespół ratownictwa przetransportował go do szpitala. Chory został przyjęty na oddział kardiologiczny z rozpoznaniem „stan po nagłym zatrzymaniu krążenia i skutecznej resuscytacji w warunkach pozaszpitalnych, tętniak aorty brzusznej pęknięty, nadciśnienie tętnicze i nikotynizm w wywiadzie, otyłość, choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa. W chwili przyjęcia stan pacjenta określono jako: nieprzytomny, oddech zastępczy z respiratora, rytm serca własny, zatokowy 112/min, rozległe zmiany niedokrwienne w ekg, skóra blada i śluzówki blade, bez tętna na dużych tętnicach, tony serca bardzo ciche (prawie niesłyszalne), ciśnienie tętnicze nieoznaczalne, źrenice szerokie, bez reakcji na światło, brak odruchów neurologicznych (…). Wykonano koronarografię, która wykazała w aorcie zstępującej tętniaka”.Tego samego dnia pacjent Opinia biegłychW ocenie biegłych specjalistów należało zachować wobec pacjenta większy krytycyzm diagnostyczny i ostrożność decyzyjną. Gdyby pacjent został pozostawiony w szpitalu i gdyby został poddany prawidłowej diagnostyce, najpewniej udałoby się wykazać obecność tętniakowato poszerzonej aorty brzusznej z cechami pęknięcia i można by podjąć dalsze działania zmierzające do leczenia operacyjnego. W ocenie biegłych pacjent miał szanse wyżej wskazane okoliczności sprawiły, że zwolnienie chorego do domu było decyzją nieprawidłową, zdecydowanie przedwczesną i wyczerpującą znamiona błędu Dlaczego sąd uznał, że lekarz popełnił błąd medyczny?W przedmiotowej sprawie uznano, że lekarz neurolog nie udzieliła w sposób właściwy pomocy medycznej pacjentowi. Stwierdzono, że dopuściła się błędu medycznego o charakterze decyzyjnym i diagnostycznym w ten sposób, że dokonała błędnej oceny jego stanu zdrowia mając na uwadze nieskuteczność dotychczasowego leczenia farmakologicznego (przeciwbólowego) i nieustępowanie dolegliwości bólowych będących w relatywnie krótkim czasie przyczyną kilkakrotnych wizyt w poradni, wezwań pogotowia, pobytu w szpitalu, trudności w poruszaniu się oraz braku patologicznych objawów neurologicznych. Lekarz neurolog nie zleciła przeprowadzenia obserwacji pacjenta i wdrożenia diagnostyki różnicowej, a w szczególności konsultacji internistycznej, panelu podstawowych badań laboratoryjnych, EKG i badania obrazowego – ultrasonograficznego jamy brzusznej i RTG dolnego odcinka kręgosłupa, a następnie podjęła nieprawidłową, przedwczesną decyzję o odesłaniu pacjenta do Orzeczenie sądu Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim zasądził na rzecz powódki (żony zmarłego) kwotę zł tytułem zadośćuczynienia. Sąd ustalił, że powódką łączyła z mężem głęboka więź emocjonalna wynikająca z codziennej obecności, pomocy i wsparcia trwającego ponad 42 lata, bowiem tyle trwało ich małżeństwo. Na skutek jego śmierci powódka popadła w stan depresyjny, a także wyraźnie podupadła na zdrowiu. W ocenie Sądu jest to kwota odpowiednia za krzywdę doznaną przez powódkę za śmierć męża. Sąd stwierdził, że kwota ta niewątpliwie przedstawia ekonomicznie odczuwalną wartość i może pomóc w przystosowaniu się powódki do nowych Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim zasądził na rzecz powódki kwotę zł odszkodowania z tytułu znacznego pogorszenia sytuacji życiowej. Sąd uznał, że udział zmarłego w utrzymaniu powódki należy uznać za znaczny. Po jego śmierci powódka nie była w stanie prowadzić i utrzymać gospodarstwa w dotychczasowej formie, co skutkowało zrezygnowaniem z inwentarza żywego i pomocą syna w pracach rolnych. Śmierć męża pozbawiła również powódkę bezpieczeństwa finansowego, spowodowała niejednokrotnie konieczność zapożyczania się na bieżące wydatki u innych osób. Przede wszystkim jednak kluczowe znaczenie miał fakt, że powódka została pozbawiona pomocy w codziennych Wyrok Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 17 listopada 2020 roku – I C 743/19I. Błąd terapeutycznyII. Stan faktycznyPowódka była pielęgniarką. Podczas pracy uległa wypadkowi – na skutek upadku doznała urazu stawu kolanowego objawami był ból i obrzęk kolana pacjentki oraz uczucie blokady w stawie. Powódka zgłosiła się do Szpitalnego Oddziału Ratunkowego, gdzie wykonano zdjęcie RTG kolana. Powódkę wypisano do domu z zaleceniami oszczędzania i odciążania kończyny, przepisano leki przeciwbólowe oraz zalecono kontrolę w poradni ponad dwóch miesiącach przeprowadzono badanie kolana powódki, na podstawie którego rozpoznano u niej między innymi uszkodzenie rogu tylnego łąkotki przyśrodkowej. Wobec braku poprawy po leczeniu zachowawczym, poszerzono diagnostykę obrazową o badanie stawu kolanowego techniką rezonansu etapem diagnostycznym był zabieg zabiegu nastąpił dalszy brak powrotu oczekiwanej pełnej sprawności kolana spowodował konieczność kolejnych rehabilitacji, zasięgania konsultacji specjalistycznych i rozstrój zdrowia psychicznego. Stan zdrowia pacjentki wywołany zabiegiem spowodował przewlekłe dolegliwości bólowe oraz brak poprawy w zakresie funkcji narządu na skutek wyżej opisanych okoliczności została uznana za niezdolną do wykonywania pracy na obecnym stanowisku i otrzymywała Opinia biegłychW ocenie biegłych specjalistów właśnie na tym etapie doszło do nieprawidłowości w aspekcie terapeutycznym w postaci zaniechania działań naprawczych wobec występującego uszkodzenia łąkotki przyśrodkowej, które było potwierdzone radiologicznie i klinicznie. Dalsze leczenie powódki po zabiegu rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego nie przyniosło istotnej poprawy, gdyż nie została usunięta przyczyna odpowiedzialna za niesprawność narządu ruchu. Powódka powinna być poddana zabiegowi artroskopowemu z rekonstrukcją więzadła krzyżowego przedniego i usunięciu części uszkodzonej łąkotki przyśrodkowej. Następnie powinna być prowadzona rehabilitacja w warunkach ambulatoryjnych. Prawidłowo przeprowadzenie procedury zwiększałoby szansę na pomyślny przebieg kliniczny i pozytywny efekt leczenia w postaci zmniejszenia dolegliwości bólowych kolana i poprawy jego funkcji. Nieprawidłowe leczenie powódki spowodowało większy stopień nasilenia dolegliwości bólowych w zakresie prawego kolana oraz utrzymywanie się objawu w postaci blokowania i Na czym polegał błąd medyczny?Sąd doszedł do przekonania, że w przedmiotowej sprawie doszło do popełnienia błędu medycznego, polegającego na zaniechaniu działań naprawczych wobec występującego uszkodzenia łąkotki Orzeczenie sąduSąd Okręgowy w Olsztynie zasądził na rzecz powódki kwotę zł tytułem zadośćuczynienia. W ocenie Sądu kwota zł jawiła się jako odpowiednia do skali krzywdy jakiej powódka doznała z tytułu zawinionego zaniechania Sąd zasądził na rzecz powódki kwotę zł tytułem zwrotu poniesionych przez powódkę wydatków związanych z leczeniem oraz kwotę zł tytułem zaległej zasądził również na rzecz powódki kwotę 818,50 zł miesięcznie tytułem renty z powodu częściowej niezdolności do pracy oraz kwotę 350,00 zł tytułem renty z powodu zwiększonych potrzeb. Łącznie zatem tytułem renty (wyrównawczej i z tytułu zwiększonych potrzeb) Sąd zasądził na rzecz powódki kwotę zł Wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 22 stycznia 2018 roku – I ACa 589/17I. Błąd diagnostycznyII. Objawy pacjentaW sprawie będącej przedmiotem oceny Sądu Apelacyjnego w Katowicach pacjent odczuwał silne dolegliwości bólowe w okolicy brzucha i zorientował się, że ból pochodzi z okolic jądra, a moszna jest powiększona i pacjenta skorzystała z prywatnej wizyty lekarskiej. Lekarz podczas wizyty domowej zdiagnozował zapalenie jądra i zlecił leczenie farmakologiczne oraz konsultację bólowe nie ustępowały. Następnie w szpitalu rozpoznano u chorego skręt jądra. Powód na skutek operacji został poddany koniecznej amputacji prawego jądra. Na miejsce amputowanego narządu, w drodze ponownej operacji chirurgicznej wszczepiono protezę jądra. Ze stopnia skręcenia jądra wynikało, że doszło do jego całkowitego skręcenia w dniu wizyty wyżej wskazanego Opinia biegłychBiegli uznali, że w razie niezwłocznej konsultacji urologicznej istniała szansa na uratowanie jądra powoda. Kilkudniowe opóźnienie wynikające ze stosowania zaleconego przez pozwanego leczenia farmakologicznego skutkowało zbędnym cierpieniem powoda, a ostatecznie amputacją Na czym polegał błąd medyczny?W przedmiotowej sprawie uznano, że lekarz dopuścił się błędu w sztuce medycznej polegającego na przyjęciu zlecenia w zakresie domowej opieki lekarskiej i błędnej diagnozie mimo, że konieczne było niezwłoczne poinformowanie o konieczności pilnej konsultacji urologicznej ze względu na uskarżanie się chorego na silne bóle Orzeczenie sąduSąd Okręgowy w Katowicach rozpoznający sprawę w pierwszej instancji oddalił żądania strony powodowej w całości. W ocenie rzeczonego Sądu powód nie wykazał istnienia przesłanek odpowiedzialności skutek wniesienia przez powoda środka odwoławczego Sąd Apelacyjny w Katowicach zasądził na rzecz powoda kwotę zł tytułem zadośćuczynienia za doznane zasądzając rzeczoną kwotę wziął pod uwagę przede wszystkim cierpienia w postaci bólu, którego powód doznał na skutek wyżej opisanego zdarzenia. Nadto powód odczuwał dyskomfort psychiczny związany z naruszeniem jego integralności ciała i lęk wynikający z obawy, że przypadkowo może utracić drugie Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 marca 2006 roku – IV CSK 80/05I. Błąd diagnostyczny i terapeutycznyII. Objawy pacjenta – pacjent małoletniNa gruncie tego stanu faktycznego małoletnia powódka została przyjęta do szpitala. Po przeprowadzeniu wstępnych badań stwierdzono u powódki bardzo podwyższone OB, leukocytozę, wybitnie podwyższone białko relatywne, podwyższoną zawartość leukocytów i erytrocytów w moczu. Zaobserwowano również bolesność okolicy lewej nerki przy wstrząsaniu oraz nieprawidłowy obraz nerki w badaniach USG i opisie badania USG stwierdzono „w nerce lewej w części środkowej od przodu widoczny obszar o wymiarach 36 x 32 x 34 mm uwypuklający się w obręb zatoki o echogenności miąższu bez wyraźnej otoczki”, natomiast w badaniu urograficznym stwierdzono „w lewej nerce widoczne wydłużenie szyjki kielichów górnego i środkowego oraz modelacje kielichów drugorzędnych na opisanej w USG zmianie”Następnie powódka została przekazana do oddziału onkologicznego celem podjęcia dalszej diagnostyki i leczenia. U powódki wykonano ponownie badania biochemiczne i obrazowe, na podstawie których zdiagnozowano guz Wilmsa nerki lewej. W następstwie takiego rozpoznania wdrożono procedurę leczenia według programu Polskiej Grupy ds. Leczenia Guzów Litych u wstępnej chemioterapii, powódce usunięto w całości lewą nerkę wraz z moczowodem i węzłami chłonnymi. Badanie histopatologiczne materiału tkankowego nerki wykazało obecność przewlekłego zapalenia śródmiąższowego nerki z polami ksantomatycznymi. Powtórne badanie histopatologiczne potwierdziło wynik pierwszego badania. W okolicy zmiany nie znaleziono ani pól martwicy, ani resztek struktur guza Wilmsa, co pozwalałoby na ustalenie po wstępnej chemioterapii rozpoznania „nephoblastoma”, chociaż nie ma możliwości pewnego wykluczenia całkowicie znikłego ogniska nefroblastomatycznego jako podłoża odczynu Opinia biegłych – wzór prawidłowego postępowaniaBiegli występujący w sprawie stwierdzili, że „obraz kliniczny choroby powódki nie był jasny, budził liczne wątpliwości, które uzasadniały przeprowadzenie dalszych badań diagnostycznych, zwłaszcza biopsji. Lekarze zbyt pochopnie ocenili wyniki badań przeprowadzonych wcześniej, nie przestudiowali z należytą uwagą historii choroby małoletniej, która miała kluczowe znaczenie dla ukierunkowania diagnostyki. Chociaż ksantomatyczne odmiedniczkowe zapalenie nerek jest chorobą bardzo rzadką, a jej objawy kliniczne i w pewnych zakresie także laboratoryjne są podobne do objawów guza Wilmsa, to lekarze powinni w pierwszej kolejności podjąć leczenie przeciwzapalne i przeciwbakteryjne, gdyż tak nakazywały reguły logicznego myślenia w związku z obserwowanym stanem zapalnym, co także dawało szansę na uratowanie nerki. Dopiero w drugiej kolejności, gdyby leczenie farmakologiczne XPN nie przyniosło pożądanych rezultatów lub gdyby przeprowadzona biopsja, która w tym przypadku była nieodzowna do właściwego zdiagnozowania choroby, potwierdziła guz Wilmsa, należało dokonać całkowitej nefrektomii, ponieważ położenie ogniska chorobowego w centralnej części nerki wykluczało jej częściowe ocalenie. Tymczasem lekarze, pod których opieką znajdowała się powódka w Dziecięcym Szpitalu Klinicznym, przyjęli odwrotną kolejność i od razu, mimo licznych sygnałów podających w wątpliwość występowanie nerczaka, przeszli do rutynowego działania i jednocześnie najdalej idącego w skutkach, co w przypadku powódki okazało się tragicznym błędem. Rozpoznanie schorzenia istniejącego u powódki, które okazało się błędne, nie było usprawiedliwione występującymi objawami, gdyż te nie wskazywały jednoznacznie na guz Wilmsa”.IV. Na czym polegał błąd lekarski?W ocenie Sądu, błędna diagnoza wynikała z przyczyn zawinionych przez lekarzy, z niedołożenia przez nich należytej staranności w ustaleniu przesłanek, na których oparli swoją diagnozę, w szczególności z nieprzeprowadzenia koniecznego badania pomocniczego w postaci biopsji. Zawinione zachowanie lekarzy spowodowało daleko idące skutki, postawiona bowiem przedwcześnie diagnoza oraz błędne ukierunkowanie leczenia postawiły powódkę, która dopiero rozpoczyna życie, przed koniecznością funkcjonowania z jedną nerką. Pozbawienie jej jednej nerki, którą można było próbować uratować, stanowi dla niej poważne zagrożenie na przyszłość. Choroba zachowanej nerki i ewentualna konieczność jej usunięcia pozbawi powódkę możliwości normalnego funkcjonowania. Stwierdzony u powódki uszczerbek na zdrowiu w związku z lewostronną nefrektomią wynosi obecnie 35%.V. Orzeczenie sąduSąd Okręgowy w Białymstoku, który rozpatrywał niniejszą sprawę w pierwszej instancji, zasądził na rzecz powódki kwotę zł z tytułu zadośćuczynienia oraz kwotę zł z tytułu zwrotu kosztów leczenia oraz ustalił odpowiedzialność pozwanego za mogące się pojawić w przyszłości wyżej wskazanego wyroku apelację wniosły dwie strony sporu. Sąd Apelacyjny w Białymstoku oddalił obie skutek wniesienia przez stronę powodową skargi kasacyjnej, Sąd Najwyższy zasądził na rzecz powódki kwotę zł tytułem zadośćuczynienia. Krzywda powódki była bardzo znaczna i przybrała postać cierpień fizycznych i psychicznych oraz niepewnych rokowań na przyszłość. Sąd Najwyższy zasądzając kwotę przedmiotowego zadośćuczynienia wziął pod uwagę również młody wiek powódki oraz zagrożenie dla jej zdrowia w Wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 10 stycznia 2002 roku – I ACa 576/01I. Błąd terapeutycznyII. Stan faktycznyPowodem w niniejszej sprawie był małoletni noworodek, u którego po urodzeniu stwierdzono ciężką postać okołoporodowej encefalopatii niedotleniowo-niedokrwiennej. Jako następstwo tej choroby rozpoznano u powoda mózgowe porażenie dziecięce. Małoletni na datę wydania orzeczenia miał dwa lata. Mózgowe porażenie dziecięce przejawiało się u niego porażeniem wszystkich kończyn i tułowia oraz mięśni biorących udział w czynnościach artykulacyjnych. Dziecko miało też bardzo znaczne małogłowie, co świadczy o bardzo dużym uszkodzeniu mózgu. Małoletni wykazuje również znaczne upośledzenie rozwoju umysłowego i zaburzenia ciąży matki małoletniego powoda nie wskazywał na zagrożenie płodu. Niebezpieczne objawy pojawiły się w okresie bezpośrednio poprzedzającym Opinia biegłychW momencie pojawienia się objawów zagrażających zdrowiu lekarze nie przesłali ciężarnej zgodnie z zasadami trójstopniowej opieki położniczej do ośrodka dysponującego większymi możliwościami diagnostycznymi, mimo braku możliwości przeprowadzenia dokładniejszych badań w miejscu jej badania. Mimo wystąpienia w pierwszym okresie porodu objawów jednoznacznie świadczących o zagrażającej wewnątrzmacicznej zamartwicy płodu wynikającej z jego niedotlenienia, podjęto błędną decyzję o kontynuowaniu porodu siłami natury. Konsekwencją tej decyzji i będącego jej następstwem długotrwałego niedotlenienia w okresie bezpośrednio przed porodem i w czasie porodu na obecny stan małoletniego Na czym polegał błąd medyczny?W przedmiotowej sprawie uznano, że lekarz prowadzący poród dopuścił się zawinionego lekarskiego błędu terapeutycznego, dokonując wyboru niewłaściwej metody leczenia – decydując się na kontynuowanie porodu siłami natury, gdy tymczasem istniały uzasadnione przesłanki do przeprowadzenia operacji cesarskiego Orzeczenie sąduSąd Okręgowy w Zamościu rozpoznający niniejszą sprawę w pierwszej instancji zasądził od pozwanego na rzecz strony powodowej zadośćuczynienie w kwocie zł oraz rentę w kwocie po 550 zł od tego wyroku wniosły dwie strony Apelacyjny zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że zasądził na rzecz małoletniego powoda kwotę zł tytułem zadośćuczynienia za doznane krzywdy. W ocenie Sądu krzywda małoletniego jest ogromna i nie daje się w istocie zrekompensować. Niezależnie od krzywdy małoletniego, Sąd zaakcentował funkcję represyjną zadośćuczynienia, która w jego ocenie w tej sprawie winna być wzięta pod Sąd Apelacyjny zasądził na rzecz małoletniego powoda skapitalizowaną rentę w kwocie zł oraz bieżącą rentę w wysokości 1000 zł orzecznictwie sądów powszechnych można odnaleźć wiele przykładów błędów medycznych. Powyższe przypadki jednoznacznie pokazują jednak, że błędy medyczne stwierdzane są w okolicznościach, gdy zasadne na moment badania pacjenta było odmienne postępowanie, a lekarz zachował się w sposób jednoznacznie niezgodny z tak zwaną sztuką – wykonywanie zawodu lekarza nierozłącznie wiąże się z ryzykiem popełnienia błędu medycznego, dlatego polski ustawodawca stawia przed lekarzami tak duże wymagania w zakresie ich przygotowania merytorycznego i praktycznego. Jeżeli już jednak do popełnienia takiego błędu dojdzie – bardzo istotne jest aby zadbać o należytą reprezentację prawną we wszystkich postępowaniach, które mogą stać się Państwa udziałem. Kocie miauczenie może być bardzo przyjemne dla właściciela, o ile jest wyrazem zadowolenia zwierzaka. Gorzej, gdy kot miauczy bez przerwy, w dodatku w godzinach nocnych, a sąsiedzi niekoniecznie są z tego powodu szczęśliwi. Jak sobie poradzić z tym problemem? Dlaczego kot tak przeraźliwie miauczy Kocie miauczenie może mieć różne przyczyny. Oto najczęstsze z nich: Domaganie się jedzenia Domaganie się uwagi Wzywanie innych osobników z okolicy Wabienie kocurów, jeśli kotka ma ruję Uskarżanie się na ból Strach W zależności od tego, co wywołuje w naszym kocie potrzebę tak przeraźliwego i długotrwałego miauczenia, możemy podjąć odpowiednie kroki, aby temu jakoś zaradzić. Jeśli przyczyną jest ból wywołany przez chorobę lub skaleczenie, to objaw ten ustąpi po wizycie u weterynarza i podaniu leków. Jeśli natomiast kota coś przestraszyło, to trzeba go uspokoić i usunąć źródło strachu. Rada Jeśli kotka miauczy w okresie rui, to najlepiej jest ją po prostu wysterylizować. Miauczący kocur wyczuwający okoliczne kotki także uspokoi się po jego wykastrowaniu. Bywa jednak, że takie zabiegi nie pomagają, bo kot najzwyczajniej w świecie miauczy, ponieważ czuje się samotny. Co wtedy? Zapewnij kotu opiekę i poświęć mu trochę uwagi To najskuteczniejsza metoda poradzenia sobie z uciążliwym miauczeniem. Każdy właściciel powinien poświęcać swojemu pupilowi jak najwięcej czasu. Bawić się z nim, głaskać go, pieścić, brać na kolana – po prostu pokazywać mu, że jest ważny. Generalnie koty, które nawiązały z właścicielem silną relację nie wykazują tendencji do przeraźliwego miauczenia. Co w sytuacji, gdy nie możesz poświęcić kotu więcej uwagi? Zadbaj, aby się nie nudził. Kup mu lub zrób samodzielnie jakieś inspirujące zabawki, zapewnij dostęp do drapaka, pozwól mu swobodnie poruszać się po całym domu, nie zamykaj przed nim drzwi do sypialni. W praktyce bardzo skutecznym sposobem na intensywnie miauczącego kota jest sprawienie mu... kompana. Dwa koty nigdy nie będą się ze sobą nudzić, co powinno rozwiązać hałaśliwy problem. Pamiętaj! Intensywne miauczenie kota może być pochodną Twojego zachowania w przeszłości. Jeśli zwierzak nauczył się, że na każde miauknięcie reagujesz przyniesieniem mu smakołyka, to na pewno będzie to konsekwentnie wykorzystywać. Dlatego miauczenie, które nie jest pochodną samotności lub bólu, ale zwykłym wymuszaniem, po prostu ignoruj.

uskarżanie się na ból