Kliknij tutaj --> 🥉 pieśń o rolandzie opracowanie do matury

Publikujemy wstęp do „Piesni o Rolandzie” Tadeusza Boy-Żeleńskiego na łamach „Teologii Politycznej Co Tydzień”: „ Joseph Bédier. Opowieści europejskie”. Pieśń o Rolandzie jest najstarszym i najpiękniejszym poematem z cyklu o czynach Karola Wielkiego ( chonsons de geste ); jest zarazem najstarszą epopeją francuską. Cała Pieśń o Rolandzie jest swoistym hołdem dla męstwa bitewnego. Jako chanson de ge- ste, pieśń o czynach, stanowi opis mający pobudzać do odwagi słuchających. Szczególnym elementem oddającym tę cnotę rycerską jest opis bitwy straży tylnej Karola Wielkiego z Sa- racenami. TAGI: Pieśń o Rolandzie gatunki literackie średniowiecze opracowanie. „Pieśń o Rolandzie” (franc. „Chanson de Roland”) nieznanego autorstwa, utwór prawdopodobnie z XI wieku (znany jednak tylko z oksfordzkiego rękopisu z roku 1170), jest najstarszym w historii zabytkiem literackim, traktującym o tzw. eposie rycerskim (franc Pieśń o Rolandzie - streszczenie. Władca zastanawiał się, kogo należy posłać na rozmowy z królem Saragossy. Zgłosił się Naim, lecz Karol nie zgodził się, aby to on pojechał. Nie zezwolił również Rolandowi i Oliwierowi, którzy także się zgłosili. Kolejnym chętnym do podjęcia się tej misji był Turpin, jednak i jego król Do rycerzy przemówił arcybiskup Turpin, który przypomniał, iż walczą oni w obronie chrześcijaństwa. Roland zdecydował się zadąć w róg, jednak było już za późno, Oliwier zarzucił przyjacielowi szaleństwo, które doprowadziło do śmierci rycerzy i przegranej bitwy. Site De Rencontre Gratuit Dans Le Nord Pas De Calais. Wiadomości wstępne Pieśń o Rolandzie jest najbardziej znanym utworem literackim, w którym występuje motyw walki z niewiernymi. Pierwsze wersje tego utworu pochodzą najprawdopodobniej z XII wieku, zaś przez kolejne stulecia powstawały następne wersje tej pieśni. Utwór ten jest związany z historią wyprawy Karola Wielkiego (władca Franków, koronowany w 800 roku na cesarza), wnuka Karola Młota, do Hiszpanii. Kluczowym momentem jest powierzenie tylnej straży Rolandowi, który był ulubieńcem Karola. W utworze w osobie Rolanda ukazany jest wzór idealnego rycerza średniowiecznego. Ten wzorzec parenetyczny w sposób szczególny pokazuje moment śmierci bohatera, który w ostatnich chwilach swego życia nie może zapomnieć o tym, że jest chrześcijaninem. Dlatego też na łożu śmierci modli się do Boga i wspomina swego władcę i ukochany kraj. Pieśń o Rolandzie jest przykładem średniowiecznej epiki rycerskiej zwanej jako chanson de geste (pieśń o czynie). Zadaniem utworów tego gatunku było opiewanie tych cech bohatera, które uznawane były za najważniejsze: m. in. odwagi, honoru, czemu Pieśń o Rolandzie zyskała miano arcydzieła? Jest ona przykładem eposu jeden z bardziej znanych przykładów chanson de najwybitniejszą i najbardziej znaną z pieśni cyklu karolińskiego (pieśni o czynach Karola Wielkiego i jego rycerzy). Cechuje ją wysoki kunszt artystyczny i poziom kompozycyjny. Składa się z czterystu dziesięciozgłoskowych wierszy podzielonych na strofy. Kształtuje obraz idealnego rycerza oraz idealnego władcy. Prezentuje ich sylwetki, ukazuje cechy charakteru oraz sposoby ich zachowywania się w różnych sytuacjach. Podkreśla również te wartości, które dla bohaterów są wartości pozytywne takie jak: umiłowanie ojczyzny, szacunek i oddanie dla władcy, wierność i gotowość poniesienia poświęceń za wiarę oraz pozytywne cechy charakteru, w które wyposażeni zostali bohaterowie: męstwo, waleczność, sprawiedliwość, także inne postacie, również te negatywne, jak na przykład Ganelon oraz pozytywne: Oliwier czy Oda, która jest postacią epizodyczną i umiera wraz z ukochanym. Scena kulminacyjna utworu, śmierć Rolanda, należy do grona najwybitniejszych w literaturze. Postać Rolanda jest charakteryzowana na wzór Chrystusa. Scena przepełniona jest patosem i dążeniem do podkreślenia jej ważności i artystyczny utworu. Pieśń o Rolandzie jest realizacją starofrancuskich chansons de geste. Fabuła utworu składa się z kilku części: Ekspozycji – ukazuje narady mające miejsce w Saragossie i I – los całego narodu zależy od woli II – tutaj klęska spowodowana jest ludzkimi ułomnościami. Klęska tylnej straży spowodowana była pychą i zbytnią dumą Rolanda, one to również były przyczyną śmierci głównego bohatera i pozostałych III – opowiada o powrocie Karola, pokonaniu przez niego nieprzyjaciół, a także o zdobyciu IV – pokazuje postać zdrajcy – Ganelona. W utworze równolegle do przestrzeni wydarzeń realistycznych istnieje przestrzeń cudów i religii. W życiu króla Karola miały miejsce różne nadprzyrodzone zjawiska. Miewał on prorocze sny, zaś z Bogiem kontaktował się przez Archanioła Gabriela. Dusza Rolanda po śmierci została zaniesiona do nieba przez aniołów. Kolejnym z cudownych zdarzeń było przedłużenie dnia przez Boga na prośbę Karola. Styl utworu cechuje lakoniczność i jasność. Wśród używanych w pieśni środków stylistycznych wymienić można epitety, apostrofy, wyliczenia, wykrzyknienia. Utwór pisany jest 10-zgłoskowcem. Nie występuje w nim akcja poboczna, jedynie wydarzenia o Rolandzie - plan wydarzeń 1. Szykowanie się przez Karola Wielkiego do oblężenia stolicy Hiszpanii – Saragossy 2. Wysłanie przez Marsyla posłów do Karola z prośbą o pokój. 3. Wezwanie baronów na naradę. 4. Wybranie Ganelona na posłańca Franków. 5. Postanowienie Ganelona, aby zemścić się na Rolandzie. 6. Przyjazd Ganelona do króla Marsyla i spisek z nim przeciwko Rolandowi. 7. Okłamanie po powrocie króla Karola. 8. Powrót Franków do ojczyzny. 9. Powierzenie Rolandowi dowództwa tylniej straży armii frankijskiej. 10. Wyruszenie Marsyla wraz 400-tysięczną armią przeciw 20 tysiącom żołnierzy Rolanda. 11. Podejrzenia tylnej straży armii Franków o zbliżaniu się wroga. 12. Nie wezwanie przez Rolanda pomocy (mimo namowy Oliwiera). 13. Uderzenie Saracenów na wojska Rolanda. 14. Ogromne straty w bitwie po stronie Saracenów. 15. Wezwanie przez Rolanda posiłków poprzez zadęcie w róg. 16. Zawrócenie króla Karola na pomoc Rolandowi (mimo sprzeciwów Ganelona). 17. Rozgromienie wojska Francuzów przez Marsyla. 18. Śmierć Rolanda na polu bitwy. 19. Powrót Karola i rozgromienie Saracenów. 20. Dowiedzenie się przez Karola o zdradzie Ganelona; powrót do Akwizgranu i osądzenie zdrajcy. 21. Śmierć - Czy wiesz że.... W Blaye, w kościele Świętego Romana, można było obejrzeć trzy białe trumny literackich bohaterów: Rolanda, Oliwiera i Turpina. - Czy wiesz, że... Historycznym materiałem narracji pieśni jest atak baskijskich górali na tylną straż wojsk Karola Wielkiego, powracających w 778 roku z Hiszpanii po zwycięskiej wyprawie przeciw Saracenom, a także śmierć jednego ze znakomitych rycerzy, niejakiego Hrolandusa. Pozostała część utworu jest już legendą. Z: Między tekstami. Język polski. Część pierwsza. S. Rosiek, J. Maćkiewicz, Z. Majchrowski. - Czy wiesz, że.... Polski przekład Pieśni o Rolandzie pochodzi z 1932 roku i dokonał go Tadeusz Żeleński o Rolandzie - cytaty LXXXIV Roland „Nie daj Bóg, aby przeze mnie hańbiono mój ród i aby słodka Francja miała iść w pogardę! Raczej będę walił Durendalem co sił, moim dobrym mieczem, który noszę przy boku. Ujrzycie brzeszczot jego cały zakrwawiony. Zdrajcy poganie zebrali się na swoje nieszczęście. Przysięgam wam, wszyscy skazani są na śmierć.” CX „Bitwa jest wspaniała i ciężka. Roland wali krzepko i Oliwier takoż; i arcybiskup wali więcej niż tysiąc razy, i dwunastu parów też nie zostaje w tyle, ani Francuzi, którzy biją wszyscy naraz. Tysiącami i setkami giną poganie.” CLXXVI Roland „Prawdziwy Ojcze, któryś nigdy nie skłamał, ty, któryś przywołał świętego Łazarza spośród umarłych, ty, któryś ocalił Daniela spomiędzy lwów, ocal moją duszę od wszystkich niebezpieczeństw, za grzechy, którem popełnił w życiu.”Mapa serwisu:Pieśń o Rolandzie - streszczenie Pieśń o Rolandzie - opracowanie Geneza i problem autorstwa dzieła Portret Rolanda Scena śmierci Rolanda jako przykład ars moriendi Chanson de geste - wyjaśnienie pojęcia Średniowieczne wzorce osobowe ZAPRASZAM NA MOJĄ AUKCJĘ KTÓREJ PRZEDMIOTEM JEST KSIĄŻKA" LEKTURY DO MATURY PIEŚŃ O ROLANDZIE "KSIĄŻKA JEST W STANIE PLUS DOBRYM( jak widać na załączonym zdjęciu, zagięta okładka i rogi )W MIĘKKIEJ SUPLEMENTGORĄCO POLECAMZAPRASZAM NA INNE MOJE AUKCJE FHTASJeśli kupiłeś więcej niż jeden przedmiot, skontaktuj się ze mną w celu ustalenia łącznego kosztu na konto w tytule wpłaty podaj swój nick, numer aukcji oraz rodzaj przesyłki, ekonomiczna lub potrzebujesz o coś zapytać skorzystaj z "Zadaj pytanie Sprzedającemu"Jeżeli nie masz zamiaru kupować przedmiotu lub nie zgadzasz się z warunkami aukcji i informacjami zawartymi na stronie "O mnie", to bardzo proszę nie licytujMożliwy odbiór osobisty na terenie KRAKOWA (miejsce podane przeze mnie)NIE ODWOŁUJĘ OFERTNIE KOŃCZĘ AUKCJI PRZED CZASEMNIE SPRZEDAJĘ POZA ALLEGRONIE WYSYŁAM ZA POBRANIEM, TYLKO WPŁATA NA KONTO19748 Literatura: Judith Tarr "Królestwo Gralla" - połączenie legendy arturiańskiej z historią Rolanda - Roland jest potomkiem maga Merlina. Muzyka: Luigi Dallapiccola "Rencesvals: Trois Fragments de la Chanson de Roland" (1946) Van Der Graaf "Roncevaux" - historia o Rolandzie na melodię rocka progresywnego Glittertind i Trio Mediaval "Rolandskvadet" - norweski zespół folk-metalowy i grupa wokalna także odtwarzają historię rycerza Erik Bye "Rolandskvadet" - interpretacja w formie musicalu Geneza i problem autorstwa dzieła Utwór opowiada o wyprawie Karola Wielkiego – króla Franków do Hiszpanii w 778 roku, jego zwycięstwie nad poganami oraz zdradzie, jakiej dopuścił się Ganelon – ojczym Rolanda. Takie wydarzenie miało miejsce w rzeczywistości w VIII wieku. Owa wyprawa miała na celu zdobycie Saragossy, opanowanej wówczas przez niewiernych. Tylna straż wyprawy została napadnięta przez górali baskijskich w wąwozie Roncevaux. Mimo dzielnej obrony, rycerze... więcejPortret Rolanda Roland prezentuje wzorzec idealnego rycerza. Pochodził on, według założeń modelu wzorowego rycerza, z hrabiowskiego rodu. Posiada wszystkie te cechy, które mają pozytywny wydźwięk. Są to m. in. odwaga, waleczność, oddanie władcy i szacunek dla niego, honor, troska o dobro kraju i współtowarzyszy, gotowość do poświęceń za wiarę. Jest on pobożnym patriotą, który miłuje Boga i swój kraj. Gotowy jest do walki w ich obronie a nawet do... więcejŚredniowieczne wzorce osobowe Ideał doskonałego rycerza. Ten wzorzec parenetyczny był w średniowieczu bardzo popularny. Idealny rycerz musiał spełniać szereg wymagań, jakie stawiała mu ówczesna kultura i obyczajowość. Przede wszystkim musiał być waleczny, odważny i szlachetny. W czasie bitwy nigdy nie uciekał z pola walki, choćby nawet przyszło mu zginąć; zawsze cenił wyżej chwalebną śmierć nad ucieczkę w czasie walki. Jego szlachetność przejawiała... więcejChanson de geste - wyjaśnienie pojęcia Pieśń o Rolandzie jest przykładem chanson de geste, czyli pieśni o czynie. Najstarsze zachowane chansons de geste pochodzą z XI i XII wieku. Pisane były w języku starofrancuskim lub staroprowansalskim, zazwyczaj wierszem dziesięciozgłoskowym. Tworzył on laisy, czyli większe części kompozycyjne. Gatunek ten należący do jednego z najstarszych w średniowieczu, ukazywał bohaterskie czyny postaci legendarnych, bądź też historycznych. W utworach... więcejScena śmierci Rolanda jako przykład ars moriendi Scena śmierci Rolanda, będąca jednocześnie główną sceną utworu, pokazuje w momencie tak ważnym dla całego dzieła szereg cech, jakie wykazywał bohater za życia. Roland, czując zbliżający się koniec, świadomie na miejsce swej śmierci wybiera wzgórze (nawiązanie do Biblijnej Golgoty, na której umarł Chrystus) i ma przy sobie tak ważne dla niego: miecz – Durendal, w głowicy zawierający relikwie oraz róg – symbol dowódcy.... więcej Geneza „Pieśń o Rolandzie” powstała na przełomie XI/XII wieku, a więc po około trzystu latach od historycznych wydarzeń, jakie opisuje. Fakty historyczne są w niej potraktowane dość swobodnie, gdyż obok historycznych postaci, występuje szereg fikcyjnych, losy tych rzeczywistych nie pokrywają się z wiadomościami znanymi z kronik, a i szczegółowa topografia uwzględniona w utworze mija się z realiami. Badacze literatury próbowali dociec, w jakich okolicznościach i w jakim celu powstała „Pieśń...”. Doprowadziło to do powstania kilku niezależnych teorii. Romantycy byli przekonani, że „Pieśń o Rolandzie” istniała pierwotnie jako wytwór kultury ludowej, który utrwalił się w tradycji ustnej i następnie został spisany. Epos miałby więc kształtować się stopniowo po wydarzeniach z przełomu VIII/IX wieku, aż do czasu jego spisania na przełomie XI/XII wieku. Wybitny mediewista francuski Joseph Bédier wysunął zupełnie odmienną hipotezę, wedle której „Pieśń o Rolandzie” miała powstać dopiero w XI wieku, na skutek zapotrzebowania na tego typu literaturę w dobie krucjat. W powstaniu dzieła udział mogli mieć zarówno kronikarze, jak i wędrowni żonglerzy oraz klerkowie. Późniejsi badacze problemu podzielili się na dwa obozy, z których jeden, nazwany „indywidualistycznym”, rozwijał koncepcję Bédiera, drugi, „tradycjonalistyczny” upierał się przy ustaleniach wcześniejszych na temat genezy dzieła. Z braku dokładniejszych danych nie ma możliwości ustalenia, która z koncepcji jest tą właściwą. Czas i miejsce akcji Akcja utworu rozgrywa się w czasach panowania Karola Wielkiego, pod koniec VIII wieku. Główny wątek eposu, związany z porażką wojsk straży tylnej Karola Wielkiego w wąwozie w Pirenejach, miał miejsce w 778 roku. Pozostałe sceny rozgrywają w Saragossie oraz Akwizgranie. Motywy Wśród najbardziej wyrazistych i interesujących motywów wymienić należy: motyw zdrady, motyw partnerstwa oraz motyw rycerskiej śmierci. Pierwszy z nich realizowany jest przez postawę Ganelona, który w akcie zemsty na Rolandzie, wydaje tylną straż wojska Franków Saracenom, skutkiem czego wszyscy oni giną w walce. Motyw partnerstwa wiąże się z funkcjonowaniem zwyczaju dobierania się w pary słynnych rycerzy (dwunastu parów). Najdzielniejszymi i najsłynniejszymi parami byli Roland i Oliwier. Gdy ten drugi umiera od ciosu mieczem, Roland wygłasza długą, pełną żalu mowę pożegnalną z partnerem i z wrażenia traci przytomność. Motyw rycerskiej śmierci unaocznia nam scena odejścia Rolanda wprost do nieba w orszaku anielskim. Tuż przed śmiercią, by dobrze się do niej przygotować, Roland błaga Boga o przebaczenie grzechów, bijąc się w pierś. Umiera on z twarzą zwycięsko skierowaną w stronę odjeżdżających Saracenów. Interpretacja „Pieśń o Rolandzie” jest tekstem o charakterze epickim, przypominającym starożytne i średniowieczne eposy. Jednocześnie jednak był on przeznaczony do wykonania ustnego, śpiewanego, dlatego też wyraźnie zarysowane są w nim cechy liryki - przede wszystkim bardzo regularny, rytmiczny i rymowany wiersz (w polskim przekładzie niestety nie można zaobserwować tych zależności). Badacze „Pieśni o Rolandzie”, których rozważania interpretacyjne zebrała Anna Drzewicka, podkreślają niezwykły talent nieznanego autora eposu. Tekst bowiem odznacza się niezwykłym uporządkowaniem strukturalnym. W całości podzielony jest na 291 lais (nieregularnych zwrotek), które tematycznie da się podzielić na cztery obszary: pierwszy - związany ze zdradą Ganelona, drugi - dotyczący bitwy tylnej straży z Saracenami, trzeci - podejmujący temat odwetu Karola Wielkiego i wygranej z emirem oraz czwarty - obejmujący sąd nad Ganelonem. Punktem kulminacyjnym jest śmierć Rolanda. Interesujące są powtórzenia niemal całych lais przy użyciu odmiennych sformułowań (np. nakłanianie Rolanda do zadęcia w róg przez Oliwiera), a także paralele, jak ta z udziałem Rolanda i Ganelona, gdy oboje wskazują na siebie nawzajem jako wykonawców niebezpiecznych w realizacji zadań. Co również jest podkreślane w rozważaniach nad „Pieśnią o Rolandzie”, to kreacja wyjątkowo skomplikowanych psychologicznie postaci. Z jednej strony brakuje w tekście rozbudowanych opisów przeżyć wewnętrznych, jednak reakcje i słowa bohaterów w odpowiedzi na pewne sytuacje wskazują na skomplikowane typy osobowościowe (np. Roland i Ganelon). Bohaterowie Charakterystyka Rolanda Rolanda poznajemy jako nad wyraz mężnego rycerza, ulubieńca Karola Wielkiego. Król kilkakrotnie okazuje wyjątkową troskę o Rolanda, między innymi nie pozwalając mu ruszyć z poselstwem do Saracenów i ubolewając nad tym, że będzie on dowodził wojskom tylnej straży. Ilość wymienionych w tekście miast, zajętych rzekomo przez Rolanda w służbie Karolowi Wielkiemu, tłumaczy przywiązanie władcy dla rycerza. Nieznany jest nam Roland w sytuacjach pozamilitarnych, dlatego jego wygląd również kojarzymy z rycerską zbroją i orężem: Przez wąwozy hiszpańskie jedzie Roland na Wejlantyfie, swym rączym rumaku. Przybrał się w zbroję, która go pięknie zdobi. Jedzie mężny baron, potrząsając włócznią. Do nieba obraca ostrze; do żeleźca przymocował proporzec, całkowicie biały; frędzle biją mu o ręce. Szlachetne jest jego ciało, twarz jasna i roześmiana. Roland jest szanowanym i lubianym człowiekiem, a jednak jego charakter nie jest pozbawiony wad. Największą jego przywarą jest duma i porywczość. To one popychają go do nierozważnych czynów i stanowią ostatecznie przyczynę jego konfliktu z Ganelonem oraz śmierci. Ponieważ jednak Roland był mężnym rycerzem i gorliwym chrześcijaninem, jego dusza została w momencie śmierci natychmiast wzięta do nieba. Opis Ganelona Ganelon to czarny charakter „Pieśni o Rolandzie”. Jest mężnym i dumnym rycerzem, ojczymem Rolanda i gdy ten wskazuje go jako idealną osobę na posła do króla Saracenów, Ganelon przysięga mu zemstę. Jest w swym postanowieniu zawzięty i nie cofnie się przed niczym. W tym celu wchodzi w układ z królem Marsylem i wydaje mu Rolanda, wraz z całym jego wojskiem. W zamian za to zostaje przez saraceńskiego króla hojnie obdarowany. Gdy na końcu jego wina zostaje dowiedziona i staje przed sądem, stwierdza, że miał prawo zemścić się na Rolandzie za jego złośliwość i zniewagę. Poznajemy więc Ganelona z jednej strony jako odważnego rycerza, posłusznego królowi (wszak posłusznie wykonuje powierzoną mu powinność), z drugiej jednak jako zdrajcę, człowieka zawziętego i złośliwego. Dla wyrównania prywatnych zatargów nie waha się narażać swych rodaków i skazywać ich na pewną śmierć. Jego postępowanie zostanie więc surowo ukarane, gdyż zostanie on rozerwany przez pędzące konie. Opis Karola Wielkiego Karol Wielki to roztropny władca. Jest szanowany przez swych podwładnych, ale też i sam ich szanuje. Troszczy się o dobro tych rycerzy, którzy zasłynęli w walce (dwunastu parów) i nie wystawia ich na ryzyko śmierci bez potrzeby. Gdy jednak zostają oni w tylnej straży, płacze i drży w trosce o nich, co świadczy o jego wyjątkowej wrażliwości. W najważniejszych kwestiach Karol Wielki nie podejmuje autorytarnych decyzji, lecz zwołuje swoich wasali i własne decyzje uzależnia od ich stanowiska. Tak dzieje się między innymi w związku z osądem Ganelona. Scena ta jest przy okazji przykładem jego bezwzględnej sprawiedliwości, która nakazuje mu, za przyzwoleniem ogółu, wydać polecenie stracenia w okrutny sposób Ganelona. Karolowi Wielkiemu towarzyszy wciąż postać archanioła Gabriela, który w kluczowych momentach odwiedza króla Franków i podpowiada mu, co powinien zrobić. Król miewa też prorocze sny. Poznajemy go jako starca z siwą brodą, który ma około dwustu lat życia. To wszystko sprawia, że Karol Wielki jest postacią na wpół mityczną. Opis Oliwiera Charakter Oliwiera opisuje bardzo precyzyjnie autor eposu w kilku zdaniach porównujących go z Rolandem: Roland jest mężny, a Oliwier roztropny; obaj mężowie wspaniałego serca. Skoro są na koniu i pod bronią, nigdy ze strachu przed śmiercią nie umkną się od bitwy. Tędzy to są hrabiowie, a słowa ich są harde. Widzimy więc, że Oliwier jako rycerz w niczym nie ustępuje Rolandowi. Jest jego wiernym towarzyszem i tak samo jak on odznacza się odwagą i zacięciem do walki. Udowadnia to zresztą w trakcie bitwy z Saracenami. Dysponuje jednak znacznie większą rozwagą od Rolanda i gdy spostrzega na horyzoncie wojska Saracenów, namawia Rolanda do wezwania króla. W trakcie bitwy nie omieszka zresztą przyjacielowi wypomnieć, że tego nie zrobił, co świadczy również o jego niepokornym charakterze. Opis innych bohaterów Wśród innych postaci występujących w eposie na szczególną uwagę zasługują arcybiskup Turpin, król Marsyl oraz jego żona Bramimonda. Arcybiskup Turpin jest postacią wyjątkowo barwną. Jest on z jednej strony przedstawicielem duchowieństwa, z drugiej dzielnym rycerzem. Obie te role wypełnia z największym poświęceniem. Gdy dochodzi do bitwy z Saracenami, wypełnia najpierw swą kapłańską posługę, udzielając rozgrzeszenia i błogosławieństwa rycerzom, następnie zaś chwyta za miecz i walczy do ostatniej kropli krwi. Nawet, gdy jest już śmiertelnie ranny, w imię walki z niewiernymi, tnie mieczem Saracenów. Król Marsyl to bardzo nieprzewidywalna postać. Typ oszusta, chętnie zwodzi Karola Wielkiego i zamiast wytoczyć mu otwartą walkę, sięga podstępów, by osłabić potężną armię wroga. Chętnie wchodzi w układ z Ganelonem. Niechęć francuskich rycerzy do pełnienia roli posłańca do króla Marsyla pokazuje, jak okrutny był to człowiek. Nawet posłów nie oszczędzał, ścinając im głowy, gdy tylko rzekli słowo niemiłe dla jego uszu. Gdy ponosi klęskę, przeklina swych bogów, co dowodzi jego niekonsekwentnej religijności. Jako wojownik odznacza się jednak ogromną walecznością. Ostatecznie Marsyl umiera na wieść o śmierci emira. Żona Marsyla, Bramimonda, jest jedną z dwóch postaci kobiecych (obok Ody), występujących w utworze. Towarzyszy ona swojemu mężowi w sukcesach i porażkach, rzewnie opłakując te drugie. Jest bardzo oddaną żoną i matką. W ostatnich wersach eposu dowiadujemy się, że Bramimonda, zabrana przez Karola Wielkiego jako branka do Akwizgranu, zaczęła zgłębiać prawdy wiary chrześcijańskiej i przyjęła chrzest, na którym otrzymała imię Julianna. Rozwiń więcej

pieśń o rolandzie opracowanie do matury